Co, jeśli angielski nie jest nudny, tylko źle podany?

 Choć znajomość angielskiego to dziś oczywistość, wiele dzieci zamyka się na lekcjach  językowych. Rodzice często słyszą:– „Nie chcę iść na angielski.”– „To bez sensu, i tak nic nie rozumiem.”– „Znowu podręcznik, znowu ocena.”

 1. To nie lenistwo

 Z perspektywy psychologa i nauczyciela języka widzę jasno: dzieci nie rezygnują z angielskiego z lenistwa - bo im się nie chce. Ich wycofanie to reakcja na przeciążenie poznawcze, stres i brak poczucia sensu.

• Nieśmiałość – „Boję się powiedzieć coś źle.”

• Stres – „Jak dostanę kolejną jedynkę, mama się wkurzy.”

• Znużenie – „Znowu te same ćwiczenia z książki…”

• Poczucie, że to nie ma sensu – „Po co mi to wszystko?”

Znasz to? A może Twoje dziecko o tym nie mówi, ale to widać? W postawie, w minie, w braku chęci.

 2. Co mówi nauka?

Badania z zakresu neurodydaktyki jasno pokazują, że dzieci uczą się najlepiej wtedy, gdy angażują emocje, ruch, relacje i sensowny kontekst. Jak pisze prof. Manfred Spitzer (Neurodidaktyka, 2012), nauka, która odrywa się od realnego doświadczenia, po prostu nie działa.

Tymczasem klasyczna lekcja języka często wygląda odwrotnie: uczeń siedzi w ławce, wykonuje abstrakcyjne ćwiczenia z podręcznika i boi się popełnić błąd ze strachu przed oceną. To nie przypadek, że po latach nauki dzieci często nie potrafią swobodnie mówić – nie dlatego, że są słabe, ale dlatego, że ich mózg nigdy nie dostał okazji, by naprawdę się zaangażować.

 3. Dlaczego w YOLO English nie używamy podręczników?

Bo angielski to nie materiał do „przerobienia”, tylko narzędzie do działania, zabawy i odkrywania. Bo dzieci przede wszystkim uczą się w działaniu. Podczas zajęć gramy, rozmawiamy, budujemy scenki, odgrywamy role, tworzymy własne światy po angielsku.

• Robimy sklep, gdzie dzieci same sprzedają i kupują.

• Gramy w restaurację, gdzie uczymy się słówek bez wysiłku.

• Obchodzimy Pancake Day, Pizza Day, uczymy się o Londynie, łączymy się na kamerkach z dziećmi lub dorosłymi z krajów anglojęzycznych – wszystko po to, żeby język stał się prawdziwy, żywy, osadzony w kulturze.

Dziecko wchodzi w sytuację, mówi naturalnie, zaczyna używać języka, zamiast tylko go rozumieć.

 4. Co się dzieje, gdy znikają podręczniki i presja?

To, co dla mnie, jako lektorki,  jest najważniejsze - nie każdy musi mówić płynnie po kilku zajęciach – ale każdy może czuć się swobodnie i lubić angielski. Dzieci:

• zaczynają mówić dopiero wtedy, gdy poczują się bezpieczne,

• potrzebują relacji i zrozumienia, żeby się otworzyć,

• chcą mieć wpływ – a nie tylko „robić ćwiczenia”.

Dlatego każde dziecko traktuję indywidualnie. Czasem trzeba najpierw zbudować zaufanie, zanim padnie pierwsze „Hello”. I to jest w porządku.

 Widziałam już nie raz uczniów z blokadą, którzy po kilku lekcjach śpiewają piosenki po angielsku, nieśmiałe dzieci, które w grupie potrafią poprowadzić całą scenkę w restauracji, tych, którzy znudzili się angielskim – odzyskują radość i sens nauki. To nie magia – to efekt dobrze zaprojektowanych zajęć, opartych na realnych potrzebach dziecka.

 Na zakończenie...

 W uczeniu dzieci języka obcego nie chodzi o listy słówek ani perfekcyjną gramatykę.  Chodzi o budowanie relacji z językiem – takiej, która daje poczucie sprawczości, radości i ciekawości.

 Chodzi o dziecko, które chce mówić i nie boi się popełniać błędów, bo wie, że to część  procesu. Najpierw relacja. Potem język. Tak działa nauka, która zostaje na długo.

 Z serdecznościami,

 Daria

733 522 774

www.facebook.com/lekcje.yolo.english

lekcje.yoloenglish@gmail.com

ul. Ojców Oblatów 1 , Wrocław

Menu